در مسیر زنجیره نجات

وقتی شما در مسیر زنجیره نجات حرکت میکنید اینکه در این پیرامون چند نفر را به آن اتصال بدهید و نجات دهید. بسته به اینست که اول خود را متصل به  معنویت خدا کنید بعد این تاثیر شما افزایش یافته و در دیگری تاثیر میگذارد.اما اول درون خود را  پاک ساختن.و بعد حرکت به سمت دیگری هست.زیرا در این راه اول منیت را شکستن جمع را در نظر گرفتن هست. من سختی در مرحم میشود من برای دیگری. اما اگر منیت شد میشود من مرحم از خود دیگری له.این که خداوند گفت اشرف مخلوقات انسان هست. این رشد  اگر به پس زدن شد مقام انسانی کاهش یافته و از آن مثال باطری کاسته میشود. و خاموش. و صفحه تاریک. اما اگر این رشد در  انسان میزانش بالا رفت مثال شارژ باطری روشنتر بهتر میشود. و ضعف نمیابد.تکبر نخوت غرور مثال خاموشی تاریکیست.اینکه دیگری را به تاریکی اندازید یا اینکه دیگری را به روشنایی.جان یک انسان برابر با جان همه بشریت هست وقتی معنا میابد که نجات یک انسان نجات انسانهای دیگرست.زیرا آنکه به درستی نجات یافت رغبت در نجات دیگری میابد. و آنکه تاریکی شد دیگری را به تاریکی.بد دلی و تهمت غرور حسد اول خود آزردن درون خود انسانست اما  آدمهایی که سرشت آنها به پاکیزگی  معنوی اتصال خورده هوشیار و بیدار و روشن دل از روشنایی و حکمت و  بینش صحیح هستند. اصل خشونت  از  اینست که کنترل آن در درون ما هست. کنترل خشم خود هنری والا در پیشبرد رضایت خداست.و در جای خود عمل کردن هم با کنترل خشم غضب زمینی برای غیرت  و  غیرت مندی در برابر رضایت خدا.از بهم گسیختن تاریکی خود خشم زمینی ندارد بلکه خشم زمینی از امورات زمینی هست. بلکه مقابله با تاریکی از قدرت  آن وجه انسانی که در آنچه تخریب یک اصل هست بر میاید. وقتی شما در  خشم زمینی تکلم کنید زشتی بر میاید. و وقتی شما در غیرت رضایت خدا عمل کنید غیرت شما گسیخته میکند تاریکی را. و  از هم میگسلد گسل های لرزان سقوط بشریت در منافع طلبی ها را. خشم زمینی از امورات  زمینی برای منافع خشم خطرناک هست. خشمیست که کینه حسد و یا  غرور در آن جا گرفته.دفاع از  آنچه در حال تخریب شدن هست غیرت در رضایت هست خشنودی خدا.تخریب ها و  ترور شخصیت ها از منافع زمینی آنهم افراد صالح غیرت یک انسان درست را بر می انگیزد.زیرا پس منافع زمینی آن را در اتصال فیض میفهمد. و مقابله با تاریکی یعنی سمت روشنایی را جلوه میدهد. آنهایی که در تاریکین آنقدر گستاخند که به سراغ تخریب آفریدگار خود هم میروند.حد مرز ندارند زیرا روح انسانی آنها مرده هست. اما روزنه ای هم اگر یافت شد حتی کوچک میتواند  یک  نقطه های تاریک آن را بزداید. و اگر شد تاثیر بیشتر غلبه بر درون تاریک انجام بشود این بسته به اینست که   تمام درها را شخص نبسته باشد به خود آنی که خواب رفته را میشود بیدار کرد اما آنی که خود را به خواب زدگی بزند  به سختی یا نمیشود از آنچه خود بسته نمیشود نه از نمیشود  صرف کامل.چون صرف کامل گوش. بینایی.همه را میبندد.از غرور تکبر صرف کامل تصرف بدن در تاریکی مطلق.اگر هر چه ظرفیت وجودی را افزایش بدهید ظرف وجودی شما حس بیشتر به خدا پیدا میکند و ظرف وجودی شما رغبت بیشتر. رغبت بستن من تا اینجا یعنی من ظرف وجودی خود را به روشنایی بیشتر ببندم. ظرفیت سازی درون ظرفیت سازی هست که  جمع  باشد در رغبت ظرفیت سازی خود و دیگری.پس در این ظرف ظرفیت  خود را و همه ان را به اتصال خدا میبندم و  حکمت او را حکمت عالی و بی انتها در درون خود روشن میکنم و ظرفیت خود را بالا و ظرف غرور خود را پایین تا درون میزان شود از رضایت خدا. در این ظرفیت شما هر چه پیش آید برای خدا میدانید و خود را منها میکنید آن موقع خداوند هست که شما را بالا میبرد و سقوط نمیکنید.عزت و همه آن در ید قدرت خداست.زیرا  در  خشنودی خدا حرکت میکنید افتخار و عزت را فقط یک میدانید به آن شما منها نمیشود میشوید + آنهم باز هم به +  بر اینکه شما اضافه کنید دیگری را زیرا هر + یک + دیگرست.و آن آنی دیگر از شما به سرزنش و خورد کردن نمیرسد زیرا یک فرد واقعا در روشنایی اتصال همه صفات خود را  سعی میکند درون خود صفات خدایی را زنده کند .خوار نمیکند بلکه سعی میکند از خوار شدن زمینی شما جلوگیری کند. زیرا خار شدن اصلی در بند تاریکی و زمین منافعی شدن درون نگری هست  بلکه انسانی که در نظر تاریکی خوار باشد  همان بهتر که خوار باشد و در  پیشگاه خدا خوار نباشد زیرا روشنایی خواری شما را نمیخواهد مگر اینکه خود خوار در تاریکی شوید و روشنایی اتصال را بند امورات سراب زمینی کنید. زیرا راه خدا  حقیقت و به سر منزل درست رسیدن هست.نه سراب است نه بدی بلکه همه آن درستی و  حقیقت محض در  آنچه صلاح انسان هست و به انسان مقام ارزش در پیشگاه خدا میدهد.خداوند آفریدگار تمام مخلوقات هست پس قدرت او بی نهایت عظیم هست و خواستگاه خدا سرافرازی و  سربلندی انسان در ملکوت الهی هست.